Firanki rzeczywistości

A gdyby tak rzeczywistość była oknem z firankami? Jakbyś się czuł? Jakbyś się czuła? Może nawet byś nie zauważył, nie zauważyła prawdziwego kształtu świata wokół ciebie? W końcu od czego te firanki. Czy nie istnieją po to, żebyś niczego nie widział, nie widziała? Jak myślisz? Czy Narrator udzieli odpowiedzi? Czy narrator w ogóle się pojawi niezależnie od wielkości swojej pierwszej litery?

Firanki rzeczywistości

Firanki szeleszczą

o oknie, co nie jest oknem

o obrazie, co nie jest obrazem

o ludziach zbyt odległych

byś mógł ich dotknąć słowem

świat nadal się kręci

okno zamyka się i otwiera

obraz stoi i czeka.

Myśli

Myśli nieubrane

myśli pierwotne

odbijają się od ściany

chcę wyjść

ale nie wolno

napis na oknie: zaraza

może jutro pojawi się nowy

firanki szepczą o wojnie

gracze ustawią na planszy pionki

wszyscy uwierzą

w napis na oknie.

Tłum

Tłum ruszył wczoraj rano

zbawienie w sklepach nie będzie długo stało

w kościołach niebo na kartki

wydane po spowiedzi

karpie na śmierć czekają

serniki w przestrzeni znikają

wszędzie choinki

nie ma człowieka

może przyjdzie

gdy zacznie się dzień powszedni.

Marzenia

Coś puka w okno

czy to marzenia

próbuję spojrzeć

firanki zasłaniają

przesunąć się nie dają

co zrobić

patrzę w sufit

moc kiedyś wróci

teraz ściany świętami oddychają.

Pokój

Kiedy tu weszłam?

Po co?

Koszmary budzą mnie nocą

w dzień wraca nadzieja

jutro wyjdę

teraz radość z traw spijam

firanki cicho snują bajki

za oknem słychać szum morza.

P. S. Zamiast Narratora pojawił się podmiot liryczny. Czy to dobrze, czy to źle? Chyba źle, bo większość pytań zawisła w powietrzu i powoli osadziła się na firankach. Czy macie w domu firanki? Lubicie firanki?

Autorem obrazu w tle jest Dean Stuart.

Firanki marzenia myśli okno pokój tłum