Bieguny czasoprzestrzeni

Patrząc na tytuł, myślę o fotelu bujanym. Na takim fotelu raz jesteś na górze, raz na dole. Z góry świat wygląda tak, a z dołu całkiem inaczej. Tak czyli jak? Zapytałby Narrator, gdyby wcześniej nie uciekł. Dlaczego Narrator uciekł? Kto odpowie na wszystkie pytania?

Wszystko i nic

Wszystko już powiedziałeś

wyrosły ściany milczenia

nic krąży w powietrzu

czeka na lepsze czasy.

Szkoła

Szkoła nauką oddycha

płynie w żyłach człowieka

lepi przestrzeń pod skórą

ścieżki w głowie ryje

kiedyś niepamięć wymaże szczegóły.

Prawda

Prawda – mięso armatnie

ukryte pod maską twarze

fałsz – makijaże

klaun tańczy

wydaje rozkazy

jesteś dzbanem człowieku

zaszczep się moją wiedzą.

Oddychanie

Wdech

wiosna, lato

świegot ptaków

wydech

jesień, zima

rzeki skute lodem

hałas świąt

niedźwiedzie śpią

w snach szumi morze

wdech za chwilę.

Bieguny czasoprzestrzeni

Ciepło – zimno

jasno – ciemno

hałas – cisza

bieguny czasoprzestrzeni

stoją na straży życia na Ziemi.

P. S. Trochę smutno się zrobiło. Mnie się zrobiło, bo Wam nie wiem, jak się zrobiło. Może to z powodu odpowiedzi, które poszły swoją drogą, omijając pytania. Zamiast nich pojawiły się nowe pytania, a tymczasem życie toczy się dalej.

Nie znam autora obrazu w tle.

dualizm prawda szkoła